02 December 2024

Nigel Kooreman neemt functie Casper van Eijck in Erasmus MC over

‘Onze carrières sluiten perfect bij elkaar aan; er is een mooie overlap’

Hij komt oorspronkelijk uit Rotterdam, woonde begin dit jaar nog in de Verenigde Staten en is nu toch in Den Haag neergestreken. Nigel Kooreman (37) ging in het Erasmus MC aan de slag, nadat Casper van Eijck hem vroeg zijn positie over te nemen. Dat aanbod deed Nigel met zijn gezin naar Nederland terugkeren, dit keer voorgoed.

Nigel: ‘We overwogen om voorgoed in de Verenigde Staten te blijven. Ik zag mijn carrière als chirurg en onderzoeker daar helemaal voor me. Ik heb er mijn vrouw Veriene ontmoet; haar familie woont er en onze jongste dochter Violet werd er zeven maanden geleden geboren. Daar lag potentieel een toekomst, maar het liep anders. De reden? Een hele goede: Casper van Eijck. Ik ontmoette hem toen ik mijn opleiding Chirurgie volgde in het LUMC. De banden met het Erasmus MC zijn goed en ik heb daar een tijdje met hem meegelopen. Zo leerden we elkaar snel beter kennen. Het klikte en ik vond het werk erg interessant. Toch ging ik terug naar Californië. Begin vorig jaar vertrokken Veriene en ik met onze oudste dochter Valerie naar Stanford om ons daar te vestigen. Met mijn vroegere professor werkte ik binnen een start-up die zich inzet om immuuntherapie met stamcellen naar de kliniek te brengen. Ik ontwikkelde die therapie tijdens mijn promotieonderzoek en werkte nu weer in het lab om de therapie aan patiënten te kunnen aanbieden. We woonden weer in dezelfde stad. Het voelde als thuiskomen. En toen belde Casper.’

Juiste persoon, juiste moment

‘De pancreas was voor mij altijd al een belangrijk interessegebied. Dat was een van de redenen waarom Casper en ik het meteen zo goed met elkaar konden vinden. Als het gaat om alvleesklierkanker valt er nog zo veel winst te behalen, wat het werken in dit vakgebied extra inspirerend maakt. Het aanwakkeren van het immuunsysteem met immuuntherapie is waar ik me als onderzoeker al jarenlang mee bezighoud. Het vaccin dat we in Stanford ontwikkelden, hebben we getest op alvleesklierkanker en daar zagen we veelbelovende resultaten. Zowel Casper als ik vindt continuïteit belangrijk. Daarom blijft hij nog als onderzoeker aan het Erasmus MC verbonden. De lopende onderzoeken pakken we de komende tijd samen op, waar met mijn kennis en ervaring een nieuwe tak van immuuntherapie bij komt. Over enkele jaren zal de rol van Casper steeds meer naar de achtergrond verdwijnen, maar de infrastructuur en samenwerkingen zijn zo gestroomlijnd dat alles ook dan gewoon door kan lopen. Er is nu een mooie overlap en Casper heeft meer tijd voor de onderzoeken gefinancierd vanuit de Stichting. Ik ben erg blij met deze dynamische baan en met al het moois wat hij heeft opgezet. Onze carrières sluiten perfect bij elkaar aan: voor Casper was het tijd voor zijn pensioen als chirurg, voor mij was het bij nader inzien tijd voor Nederland.’

Patiënt zo goed mogelijk helpen

‘Behalve druk met onderzoek ben ik in mijn nieuwe functie ook druk met opereren. Er zijn van die chirurgen die heel graag complexe operaties doen, en daar ben ik er een van. Ik vind het type operatie dat in het gebied rondom de alvleesklier wordt uitgevoerd bijzonder interessant, ook omdat er veel innovatie is. Denk bijvoorbeeld aan robotische chirurgie, waar de ontwikkelingen elkaar in rap tempo opvolgen. Bij de meeste operaties is een groot deel van het protocol hetzelfde, maar je weet nooit wat je tegenkomt. Zeker niet bij zoiets gecompliceerds als een Whipple-operatie. Je doorloopt nog steeds dezelfde stappen, maar moet het elke keer weer op een andere manier aanvliegen. Dat maakt het werk nooit saai, maar juist razend interessant. Als specialist weet ik welke mogelijkheden er zijn: als manier A niet lukt, hebben we altijd nog manier B. Uiteindelijk gaat het erom dat we de patiënt zo goed mogelijk kunnen helpen en daar zet ik me graag maximaal voor in. Als chirurg heb ik in het verleden samengewerkt met Casper en nu neem ik de scalpel vol enthousiasme van hem over. Mijn gezin en ik gaan nu nergens meer heen. We hebben ons gesetteld in Den Haag en wat mij betreft blijft dat de komende dertig jaar zo. Net als deze prachtige baan in het Erasmus MC die ik graag net als mijn voorganger tot aan mijn pensioen doe.’

Big shoes to fill

‘Wat alvleesklierkanker betreft is het mijn hoop en wens dat het een behandelbare ziekte wordt. Doorbraken zoals eerder bij de behandeling van borstkanker en darmkanker zou ik ook graag bij alvleesklierkanker zien. Dat het een chronische ziekte wordt of zelfs een aandoening die dusdanig goed behandeld kan worden dat tumoren niet terugkomen. Dat die verlammende angst voor uitzaaiingen niet meer nodig is. Afgelopen decennia is er helaas nog niet heel veel winst geboekt op overleving. Daar gaat immuuntherapie de komende tijd hopelijk verandering in brengen. Stamcellen bevatten heel veel eiwitten die overeenkomen met die van tumorcellen, dus mijn eerdere onderzoek sluit goed aan bij waar Casper de afgelopen jaren mee bezig is geweest. Over niet al te lange tijd hopen we met een combinatie van therapieën ‒ waaronder de oncolytische virussen, dendritische cellen en kankervaccins ‒ in staat te zijn het immuunsysteem dusdanig aan te wakkeren dat de overleving van alvleesklierkanker aanzienlijk verbetert. Veel mensen hebben me de afgelopen maanden ‘de nieuwe Casper van Eijck’ genoemd. Big shoes to fill, maar ik ga mijn best doen!’